التزام دینی و مرگ و میر

بررسی علمی رابطه میان دین و مرگ و میر به زمانی بسیار دورتر از آنچه بسیاری گمان می کنند برمی گردد. حقیقت این است که دانشمندان از حدود 130 سال پیش, به بررسی تأثیر دین بر مرگ و میر و طول عمر علاقه مند بوده اند. در سال 1872, فرانسیس گالتون (1911ـ1822), که پیش از آن به سبب تحقیقات ابتکاری اش در زمینه نبوغ علمی شهرت یافته بود, نتایج پژوهشی را ارائه کرد که در صدد بررسی علمی تأثیر عینی دعا بر مرگ و میر انسان ها برآمده بود.گالتون کار خود را با این فرض آغاز نمود که گروه های خاصی از افراد ـ یعنی کشیش ها و مبلغان مذهبی ـ بیش از دیگران به نیایش می پردازند. او استدلال نمود که اگر نیایش مؤثر می بود, آنگاه افرادی مثل کشیشان و مبلغان مذهبی که بیشتر سدعا می کنندز, به احتمال قریب به یقین بایستی عمر طولانی تری نسبت به دیگران داشته باشند. با این پیش فرض بود که وقتی گالتون (1872) دریافت طول عمر کشیشان تفاوت قابل ملاحظه ای با وکلا یا پزشکان ندارد, مطمئن شد که شواهدی قطعی بر بی تأثیر بودن دعا اقامه کرده است.